اسکار نیمایر (Oscar Niemeyer)
آثار
مسلما اسکارنیمایر نامدارترین معمار زندهدنیاست
نیمایر آخرین "قهرمان" جنبش مدرن است.لوکوربوزیه، میسوندروهه، فرانک لوید رایت و آلوار آلتوهمگی به دیده احترام به این معماربرزیلی می‌نگریستند که یک تنه، معماری را به آمیزه‌ای شگفت انگیز ازقوس های پراحساس و فرم‌هایسبک و فراموش نشدنی تبدیل کرد. حتیآنها نمی‌توانستند سر در بیاورند که چگونه نیمایر معماری جنبش مدرن را با شرایط کشور برزیل هم خوان می‌کند.
این ویژگیساختمانهای او که انگار در یک لحظه پدید آمده‌اند دوست داشتنی است. گویا اینساختمان‌ها کاملا ساخته و
پرداخته ذهن، دست و چشم هستد. مثل این است که به طورطبیعی از دل سایت خود بیرون پریده اند.
شیوه کاری او از زبان خود وی:
برای من معماری همیشه با کشیدن نقشه آغاز می‌شود. مادرم می‌گفت هنگامی که خیلی کوچک بودم با انگشتانم در هوا،اشکالی می‌کشیدم. تا اینکه یک روز مدادی پیدا کردم و از آن روز بود که هر روز چیزیمی‌کشیدم. ساختمان ها روی کاغذ دقیقا همان جوری می‌شوند که شما می‌خواهید. اماآنها نتیجه حرکات بی هدف مداد نیستند. افسار مداد به دست هزاران اندیشه‌ای استکه در کتابخانه ذهن من انباشته شده است. هنگامی که به سایت ساختمان نگاهمیکنم، بودجه را در نظر میگیرم و به این می‌اندیشمکه چه و چگونه بسازم. همینجاست که طرح‌ها خیلی تند به ذهنمسرازیر می‌شوند. مداد را که بدست میگیرم، راه می افتد و ساختمانپدیدمی‌آید. همین وبس." البته در طول این سالها دردسرهایی را هم برای مهندسانساختمان ایجاد کرده‌ام اما آنها در کنارم ماندند. من همیشه می‌خواهم کهساختمان‌هایم، تا جای ممکن، سبک باشند، به آرامی با زمین ارتباط برقرارکنند، بالا و پائین بروند و همه را شگفت زده کنند.
«معماری یعنی نوآوری»
همان قدر که باید کارکردی باشد، همان قدر هم بیاد لذت بخش باشد. اگرفقط به کارکرد فکر کنید حاصل کارتان نفرت انگیز می‌شود. بسیاری از ساختمان های منرا باید سیاسی یا یادمان شهریبه شمار آورد اما شاید بعضی از آنها بتوانند بهمردم عادی، این مردمبی قدرت، احساس لذت را منقل کنند. این همان کاری است که ازدست معمارها بر می آید. نه چیزهای دیگر."
نیمایر که خود یکی از اصلیترین و مستعد ترین معماران جنبش مدرنبود، از دل نظام آموزشی سست وسیاهی سر بر آورد. با وجود این، توانست به شناختی بسیار آگاهانهو تقریبا حسی از قابلیت‌های بتن مسلح دست یابد .فولاد در برزیل بسیار کمیاب وگران بود اما بتن نه تنها قیمت ارزانی داشت بلکه حتی با وجود کارگرانی ناواردمی شد با آن به مرزهایی تصور نکردنی رسید. نیمایردر سازه های بتنی، شیوه ایاز معماری را دید که نه تنهامدرن است بلکه می‌تواند گوشه‌هایی ازطبیعت برزیل را نیز نشان دهد.
برخی آثار منتخب وی:
کلیسای جامع برازیلیا در سال ۱۹۵۸ در پایتخت جدید برزیل طراحی شد.طراحی این کلیسای بلندپروازانه را اسکار نیمایر انجان داده است.این کلیسا از ۱۶ ستون بتنی با وزن ۹۰ تن ساخته شدا است.بیرون کلیسا شبیه طرح مدور و ساختار آجدار است.این ستون ها با داشتن بخش هذلولی و با وزن ۹۰ تن ، بیانگر دو دست در حال حرکت به سمت بالا به سوی بهشت است.
در طراحی این بنا از کلیسای متروپولیتن لیورپول الهام گرفته شده است. این نوع طراحی اجازی میدهد تا نور داخل بنا به راحتی تامین شود.در سال ۱۹۷۰ ساخت کلیسا به پایان رسید.
بین جسم شفاف و جسمی که فقط نور را از خود عبور می دهد درجات گوناگونی از شفافیت وجود دارد . در کلیسای جامع برازیلیا که ساخته اسکارنیمایر است بخش هائی که نور را از خود عبور می دهند از شیشه های دو لایه تشکیل شده اند و درست به اندازه ای نور از خود عبور می دهند که در داخل کلیسا محیطی با نور و گرمایی دلپذیر به وجود آید.کف کلیسا حدود ۴ متر زیر زمین قرار دارد و به این دلیل دیدن اطراف کلیسا امکان پذیر نیست.اما از طریق شیشة پنجره ها – که سطحی ناصاف و غیر صیقلی دارند می توان شکل تقریبی آسمان خراشهایی را که با فاصله نسبتاً زیاد از کلیسا قراردارند تشخیص داد.
2- کاخ آلواردا (alvorada) اقامتگاه رئیس جمهور برزیل:
نیمایر زندگی عجیبی داشته است،پنجاه سال پیش بود که کار برروی ساختمانهای به یاد ماندنیش را در برازیلیا آغاز کرد. کاخ بسیار زیبای آلورادا –اقامتگاه رسمی رئیس جمهور برزیل – نخستین آنها بود؛ساختمانی که در جهان مدرن لنگه نداشت.این سازه شفاف ، که بتازگی بازسازی هم شده است، در شبه جزیره ای مشرف به دریاچه مصنوعی پارانوا قراردارد. از دورترین نقاط چمنزار پاک و با قاعده ای که در آن نزدیکی است، می توان درخشش این ساختمان را نظاره کرد.
3- موزه هنرهای معاصر برزیل ( Museum Of Contemporary Art )
موزه هنرهای معاصر برزیل یا نیتروی در شهر نیتروی برزیل واقع شده است . قطر گنبد این بنای 16 متری که ظاهری شبیه به بشقاب پرنده می باشد ، 50 متر است و از پنجره گالری سه طبقه آن می توان ساحل گوانابارا ، ریودوژانیرو و قله شوگارلوف را تماشا کرد.پس از آنکه این بنا توسط، اسکار نیمیر، طراحی شد و با کمک برونو کانتارینی مهندس سازه طی 5 سال به اجرا در آمد.
نیمایر در این اثر مخاطبان خود را در طی یک حرکت غیر مستقیم و از طریق پوسته‌ای رامپ مانند به داخل بنا هدایت می‌کند. گردشگران با قرار گیری در جهات مختلف هنگام حرکت متوجه پرسپکتیوها و مناظر اطراف آن می‌شوند. این امر درواقع همان اصل معماری گردشگاهی می‌باشد که در کارهای معمار معروف لوکوربوزیه نیز دیده می‌شود.
منابع:
راهنمای گردشگری برازیلیا
سایت رسمی موزه اسکار نیمایر
دانشنامه آزاد ویکیپدیا
|
منوی اصلی
تبادل لینک هوشمند 
ورود
اعضا:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
نویسنده: 
